sábado, 17 de diciembre de 2011

Navidad........

Estamos cerca de disfrutar de las fiestas más felices del año.

Quiero dirigirme a todos que como yo padecemos una enfermedad para pediros que durante estos días nos olvidemos totalmente de la enfermedad que nos hace sufrir y ser algunas veces irrespetuosos con las personas que nos cuidan y nos quieren.

Os propongo que cambiemos el rol y pensar que los enfermos son ellos, para de esta forma devolverles todo el cariño y entrega que siempre nos ofrecen. Entreguemos nuestras mejores sonrisas en las mesas que compartiremos todos juntos, saboreando la sopa de Navidad, los canelones, el pavo, los turrones, los barquillos y brindemos conjuntamente con cava, deseándonos un Feliz Año Nuevo y una vez acabadas las doce campanadas, pidamos de nuevo celebrarlo juntos para los próximos años.

A todos vosotros que habéis leido más de quince mil veces mi blog, os considero mis grandes amigos, pero amigos invisibles. Algunos pocos me mandais un comentario respecto a mi post, me gustaría conoceros a todos por vuestro nombre para poder en todo momento recordaros.

Por todo ello me haríais muy feliz si cada uno de vosotros me enviárais tan solo vuestro nombre y si así lo consideráis vuestro apellido, o bien vuestro nombre y la primera letra del apellido.

Deseo felicitaros estas fiestas confiando poder hacerlo muchos años más, os quiero

Antoni Osiàs - Antoni O.

9 comentarios:

Maria Rosa dijo...

Estamos en las fiestas Navideñas como tu muy bien dices, pero sabes que pienso ?que TU eres la Navidad, esto va dirigido a las personas que leen el bloc de Antoni Osias.

Sres: nunca he visto una persona tan integra, tan inteligente, tan fuerte, escribiría tantos calificativos que no terminaría nunca, Él es el que da vida a la familia, nunca se queja, al contrarío, siempre nos mira con esos ojos azules tan hermosos, que nos trasmite tantos sentimientos a la vez, que no hace falta que hable, somos nosotros los que disfrutamos estando a su lado, nos hace sonreir, siempre tiene una palabra amable para todos, no, no sres. cuando nos despedimos de él no es tristeza, lo que sentimos, es todo lo contrarío, lo que sentimos es orgullo y admiración hacia él.
Gracias Antoni, por ser como eres y darnos esta lección de vida, Te queremos.

Maria Rosa dijo...

Venga Sres, hagamos feliz a Antoni Osias, entregándole este pequeño regalo, escribiendo todos los que leemos su blog nuestro nombre, y apellido,o solo nuestro nombre como Uds, gusten, empiezo yo.

Maria Rosa Duarri

gisela dijo...

Gisela Mariel Miranda "ELA Y YO"

Cristina Margalef dijo...

Estimat Toni,

Escriure el que has escrit, en unes dates com aquestes, pensant més en els dames que en tu mateix, ens demostra un cop mes la mena de PERSONA que ets. Si, "PERSONA", escrit en lletres ben grans i donant a aquest terme el mes alt significat que pot tenir. Com diu la Mª Rosa i totalment d'acord amb ella, TU ets el NADAL, entenent per Nadal: PAU, HARMONIA, CALIU, SERENOR i per sobre de tot, AMOR. Tot això és el que transmets i representes tu pels qui t'envoltem.

BON NADAL per tu i per tots els que tenim la sort d'estimar-te i llegir-te.

Ja saps qui soc, la teva fiola, però avui signo amb nom i cognom tal com ens has demanat,

Una abraçada,


Cristina Margalef

jc dijo...

Pepe Carrión: aquí estoy para lo que sea necesario

Anónimo dijo...

Hola Antonio acudo a tu llamada llena de gratitud.
Soy Josep Rof Rof el elático que se olvido de ti, casi un año, sin visitarte, sin escribirte, sin saber nada de ti, ha sido la Navidad 2011 la que no ha acercado, bendita navidad, benditos tus propósitos, bendito el ángel que nos ha acercado nuevamente. prometo ser de nuevo un fiel seguidor. 365 abrazos

Miguel dijo...

Hola,

Un día vi un cartel que habían puesto en una de las carreteras de entrada a Madrid con un extraño mensaje y una web. Al entrar en ella descubrí que era un blog de una persona con ELA. Desde entonces he visto muchos videos y he leido blogs como el tuyo.

Un saludo y feliz año 2012!
M.

Anónimo dijo...

Hola Antoni
Bon Nadal.
Josep Ferrer

mari i jose dijo...

he descubierto to Blog....lo iré leyendo poco a poco. Eres grande Antoni, me emociona lo que escribes. Soy Mari Carmen. Esposa de un enfermo de ELA que nos dejó en 2.010 tras un año de enfermedad. Se fue demasiado rápido, pero sigo pendiente de personas como tú. Sois especiales para mí. UN ABRAZO.